Pelusa & Timon – een gouden leven!
Pelusa en Timon zijn kort na elkaar door ons geadopteerd, voorjaar 2016. Pelusa was in de beginperiode erg bang. Voor alles, en zeker voor ons! Toch wisten wij dat het goed zou komen. Hoe bang ook, nooit heeft ze proberen te krabben of ook maar naar ons geblazen. Timon was gewoon een vrolijk katertje. Hij stapte de dag van aankomst hier uit zijn mandje en was gewoon echt thuis. Hoewel op alle gebieden verschillend kunnen deze twee inmiddels niet meer zonder elkaar. Timon gaat graag even door de tuin en rondom het huis racen en streken uithalen. Timon heeft daarom ook een halsband met 3 belletjes om. Pelusa zit dan zorgelijk voor de schuifpui te wachten. Duurt het te lang voor ze Timon weer ziet, dan maakt ze een vreemd hoog geluid en gaat ze zenuwachtig lopen zoeken door het huis. Pelusa en Timon hadden van begin af aan nog een speelmaatje. Een krielkipje, zij volgde de katten overal. Graag ging het kipje bij ze zitten of gewoon een beetje achter ze aan lopen en zij wilde op een gegeven moment ook mee naar binnen. Helaas hebben wij ons kipje eind van deze zomer moeten laten inslapen. Zij had hoogstwaarschijnlijk een muis doorgeslikt (die Timon natuurlijk weer eens had gevangen ondanks alle bellen en toeters onder zijn ondeugende snuit) en daardoor een probleem met haar krop gekregen.) Timon en het kipje gingen nl samen graag op muizen jagen. Met zijn 3-en hebben zij toch een mooie anderhalf jaar beleefd.
Pelusa blijft nu altijd in onze nabijheid en het krijgen van voer bepaalt haar leven, zo lijkt het soms. Soms gaat ze ook even naar buiten in de achtertuin, kijken bij de vissen en de kikkers in de vijver, maar dan komt ze al snel weer binnen. Zeker als ze ziet of hoort dat de schuifpui dicht gaat. Timon wil alleen maar buiten in de tuin spelen en wil daarna weer een paar uur slapen om bij te tanken, lekker dicht tegen Pelusa aan. Eigenlijk is Pelusa echt te dik, maar ach, ze is wat ouder, en ze vindt het leven binnenshuis gewoon heerlijk. Sinds kort kunnen we haar weer wat langer oppakken en inmiddels gaat ze als er iemand in het huis lang uit op de bank hangt, er soms gewoon zelf knorrend bijliggen. Kopjes geven doet ze ook als de beste.
Ook ons gezin gaat wel eens op vakantie. Een tip voor iedereen die een enigszins getraumatiseerde of gewoon bange kat heeft. Wij vervoeren Pelusa altijd in een grote open knaagdierenkooi naar onze ouders voor de logeerpartij. Doek erover en een kant open zodat zij ons ziet. Timon zetten we er gewoon bij, die vindt alles goed. Dat gaat prima en Pelusa lijkt er niet heel erg van overstuur te raken.
Tot zover weer een nieuwsupdate van de familie Fong uit Odijk.