Een paar jaar geleden kwam er bij Arantza een melding binnen dat er op een veldje een zwarte kat rondliep die overduidelijk mank was. Bij aankomst op die plek verbaasden de medewerkers van Arantza zich over hoe sociaal de kat op hen reageerde. Dat deed vermoeden dat hij ooit een huisje had gehad. Ze konden hem vrij gemakkelijk in een reismand zetten (gelukkig een beetje een grote mand, want de kat had een flink postuur).

Bij de eerste check door de dierenarts bleek hij last te hebben van een oude breuk in een poot. Het verdere onderzoek toonde aan dat hij meerdere littekens had van gevechten en nog meer oude breuken, waarschijnlijk door aanrijdingen. Ook testte hij helaas positief op FIV.

Eenmaal in het asiel moest hij erg wennen aan het hebben van zoveel huisgenootjes. Vooral met de grotere katers had hij het regelmatig aan de stok. Als een veldheer liep hij dan met een vervaarlijk zwiepende staart en een lage grom door het buitenverblijf, dat leverde hem de (bij)naam Napoleon op.

Zijn houding naar de medewerkers was precies het tegenovergestelde. Hij gedroeg zich supersociaal en was altijd op zoek naar genegenheid en een aai. De tijd ging voorbij en toen Napoleon een jaar in het asiel woonde was hij totaal veranderd. Hij was nu niet alleen sociaal naar mensen maar ook naar zijn huisgenootjes. Hij werd nu vaak, liefkozend, Nappie genoemd omdat hij eigenlijk teveel een watje was geworden voor de naam Napoleon 😊.

Natuurlijk heeft hij wel te lijden gehad van het harde bestaan op straat. In de lente en zomer heeft hij vaak last van huidallergieën die veel jeuk veroorzaken. Gelukkig werkt de behandeling die hij daarvoor krijgt goed. Ook heeft hij regelmatig ademhalingsproblemen (rhinitis). Daarvoor krijgt hij corticosteroïden. Helaas is dat niet altijd voldoende om de slijmvorming onder controle te houden en heeft hij ook nog een antibiotica nodig. Nappie laat het allemaal maar over zich heenkomen en zodra hij zich weer wat beter voelt, geniet hij met volle teugen van het leven.

Arantza en haar medewerkers zijn heel blij dat Napoleon zijn plekje heeft gevonden bij hen, want hij is een “blijvertje voor altijd.”   Nappie zelf heeft daar geen problemen mee, iedereen krijgt regelmatig een flinke aai van zijn grote lijf en afgezien van zo nu en dan een driegende blik naar al te opdringerige (jonge) katers is hij gewoon een grote vriendelijke jongen met een blije snuit die iedere dag neemt zoals hij komt.

Wil jij ons lieve watje steunen met een kleine financiële bijdrage, dan is dat meer dan welkom!