Tijdens het voeren van de kattenkolonies merkte Manu dat Glimmer een bloedende wond aan haar oor had. Zij werd naar de dierenarts gebracht. Het bleek een poliep te zijn en Glimmer werd geopereerd. Omdat zij na de operatie binnen moest blijven werd Glimmer naar een opvangster gebracht. Daar bleek dat zij erg verlegen maar heel lief was. Ze verstopte zich voor mensen, hoewel ze aan de andere kant de aandacht wel leuk vond. In haar schuilplekje liet ze zich aaien. Opeens ging het hard sneeuwen en kon Glimmer niet teruggezet worden in de kolonie. Hoe langer Glimmer in huis was, hoe liever en leuker ze werd. In de nachtelijke uren kwam zij uit haar schuilplaats tevoorschijn en ging ze spelen.
Toen haar oor genezen was én er de mogelijkheid was om naar Nederland te vliegen, mocht Glimmer mee. Glimmer woont vanaf eind maart bij een lieve, geduldige opvangster. Dat was natuurlijk doodeng voor haar en zij vertoonde exact hetzelfde gedrag als in het begin. Alleen deze keer verstopte zij zich onder de bank, dicht bij haar mensen. Zo kon ze van alles volgen, maar hoefde zij zichzelf niet te laten zien. Van lieverlee durfde zij meer en op een dag kwam ze uit haar schuilplaats. Nu speelt zij niet alleen in de nachtelijke uren maar ze vindt het ook geweldig om met haar opvangster te spelen. Wel op een afstandje, heel voorzichtig en zij bepaalt hoe lang. Als ze alleen speelt rent ze het liefst achter walnoten aan. Als ze een tijdje geslapen heeft komt ze om aandacht en/of snoepjes vragen. En ze wordt steeds stoutmoediger. Ze gaat op een stoel zitten, op de bank bij de laptop liggen en loopt over de salontafel lopen en gooit er graag alles vanaf. Soms wil ze met een hengeltje spelen. Ze raakt je handen aan maar vergeet wel haar nageltjes in te trekken. Ze blijft op haar hoede: bij een plotseling geluid of beweging, als je té dichtbij bent of als er bezoek komt, rent ze nog steeds naar haar verstopplaats. Toch vindt Glimmer het allemaal wel interessant. Zij is een nieuwsgierige en onderzoekende kat. Zo nu en dan gaat Glimmer vlak voor haar verzorgster zitten en staart haar aan, zonder te miauwen. Als de verzorgster iets tegen Glimmer zegt dan blijft zij onderzoekend terugkijken. Zo langzamerhand komt er meer en meer contact.
Ze eet zo ongeveer alle soorten droogvoer en ’s avonds een half zakje Sheba of Whiskas, het liefst met vissmaak.
Deze dame komt er wel! Punt is dat ze in haar nieuwe huis wederom veel tijd nodig zal hebben om vertrouwen te krijgen in haar veranderde situatie. Maar ze heeft nu al bewezen dat ze in staat is een betere relatie aan te gaan met mensen. Glimmer is het liefst lekker het enige huisdier in een rustig gezin. Kinderen vindt Glimmer maar niks, die zijn te druk voor haar. Net als te veel en vaak bezoek. Naar buiten hoeft ze niet per se, een fijne vensterbank vindt Glimmer al helemaal prima. Ze zit namelijk graag voor het raam naar buiten te staren.
Wie laat Glimmer in haar eigen waarde en heeft het geduld om haar over haar verlegenheid heen te helpen?